Cezary Korkosz
Zdecydowanie jeden z najprzystojniejszych naszych ptaków.
Silne kontrasty i ostry rysunek doskonale oddają jego charakter – przynajmniej w okresie wiosennej, hormonalnej burzy. Wówczas z pięknych Oharów wychodzi również to, co w nich nie najładniejsze – awanturnictwo i skłonność do bójek… Aż pióra lecą. I chociaż najczęściej walczą oni – to prowokują one!
Ciekawe, że potem wszystko wraca do normy, a dotychczasowi wrogowie zaczynają współpracować. Otóż tam, gdzie Oharów jest więcej – chociażby kilka par – wszystkie młode, niedługo po wykluciu w jakiejś… norze(!), a może dziupli, trafiają do oharzego internatu, gdzie zostają pod opieką 1-3 dorosłych.
Reszta ptaków zajmuje się swoimi sprawami. Wkrótce ruszą na południowe wybrzeże Morza Północnego, na największy światowy zlot Oharów, gdzie w większości pokojowej już atmosferze wymienią swoje piękne pióra. Potem trochę podróżują po wybrzeżach Europy – aż do kolejnej wiosny.
Jeszcze niedawno bardzo rzadkie. Szczęśliwie, po całkowitym zaprzestaniu polowań, europejskie Ohary odbudowują swoją populację.
W Polsce każdej wiosny gnieździ się ich 120 – 140 par.